bu akıl bana garip geliyor
tüm inandıklarım ve hissettiklerim çelişiyor
belki beni arıyorum bu telaş içinde
belki kayboluyorum git gide dizelerimde .

öğrendiğim en zor şey kabullenmek
ağaçların zor günde yapraklarını terk edişini
güneşin soğukta titreyen elleri görmeyişini
masalların hep mutlu biteceğine inandırılışımızı
yağmurun güzelliğine kanışımızı
her şeyi , akan zamanı kabullendim
dik başımı eğdim merhametsizliğe
zoru gördüm , zoru sevdim , zora inandım
başarırım sandım
yara aldım , öfkemle savaştım
kendime üzüldüm kendime ağladım
ve kabullendim hayata yön veremediğimi
olduğumun umduğuma yetmediğini ...

şimdi dünya dışından bakar gibiyim kalemime
öyle yorgun ellerim, kelimelerim ...
yazdıkça ağırlaşıyor gözlerim
ben kimim bilmiyorum
ama yine sana geliyorum
sar beni şiirim
iyileşmek istiyorum