MABED’İM
MABED İM
Ben bile beni görüyorum burada ben oldugumu Gün be gün bütün anılarım bütün sevdiklerim Bak işte gülüm kurumuş bu gül ilk goncamız Bu gözyaşları bu hazan bu hüzün bunlar da ben Ben bile unutmuşum sen hiç unutmamışsın beni Ben hep kaçarken ben hep görmezken kendimi Mabedini gönlüme gömüp yaşamaya çalışırken Mezar taşım baş ucunda başım baş ucunda gülüm Yaşa beni yaşat beni yaşınla yaşarken yaşat ben İman ederim her nefis ölümü tadacak a menna Ölüm bile bir defa tadacak ölümü gülüm Sen nasıl öldün her gece her gece nasıl öldün Başucunda duran bu mezar taşımla nasıl öldün Hiç ümidin bitmedimi hiç hayallerin tükenmedimi Hiç mi aceba demedin nasıl inandın nasıl hiç mi İşte vuslat sana bitti artık uykusuz geceler bitti Bütün hayallerin gerçek oldu sılan vuslat oldu Ben artık seni acılarını kederlerini yaşarken senn |