“ö.ç.m” den Defterleri DürülürGün gelir de defterler sayfa sayfa dürülür Herkesin amelleri mizan ile görülür Kalmaz hiç ümitlerin, setler var perde perde Çâre ararsın; lâkin, bulamazsın bu derde Şirk ile uğraş gerek; cehd olmaz ki iğreti Gül’üm derdin unutmuş; tek arzusu ümmeti İttibâ et gel sen, cihad için Ahmet’e Ağuşunu açarak kavuş sen Muhammed’e Vurulmasın pranga o kavî imânına Parya olma zâlime, sâdık ol ikrarına Eritmesin beynini deccâllerin fitnesi İnletecek her yeri İslâm’ın o gür sesi Gökte bir yıldız ol sen, mazlumlara kılavuz Susamışsan yürekten, işte Kevserî havuz Bin sen ümit atına, sür ötelere kardeş “Allah u Ekber” nidân, zulmün bağrını deş Çirkefin kirli suyu, sızmasın pak ruhlara Fevç fevç koşup dalalım, o ilâhi nurlara Çıksın İslam sedâsı olabildiğince gür Olmasın İslam esir, ne mahkeme ne sansür Küffâr aman vermiyor; dillerinde yok şükür Bir gün gelir de elbet defterleri dürülür, Adnan Ünal “ö.ç.m” |