HASRET…
Artık öyle yoruldum ki..
Ne unutabiliyorum, ne de kavuşabiliyorum, Sabahlara kadar rüyalarımdan gitmiyorsun, Her sabah sensizliğe uyanmaktan öyle yoruldum ki, Bakıp bakıp ağlıyorum, sensiz doğan güneşime, Çok uzun zaman geçti biliyorum, Unutmak istedim seni kaç kere, Unutamadım. nasıl unuturum ki seni, Gülüşünü, bakışını o gözlerini, Hani bir de o gidişin yok mu, sımsıkı sarılışın, Bende seni seviyorum derken, hıçkıra hıçkıra ağlayışın, Nasıl unuturum seni.. Ya ben.. nasılda yalvarmıştım, Yaşayamam sensiz diye, nasılda feryat etmiştim. Dizlerimin üzerine yığılıpta kalakaldığım, İşte öldüğüm gün o gündü, nefesimin kesildiği, Gitme demiştim ne olur, bırakıpta gitme beni, Sen gittin… kaybolupta gittin, çok uzaklara. Aylar, yıllar mevsimler geçtide, Bir tek sen geçmedin, hep kaldın içimde. Daha dün gibi hala yaşıyorsun yüreğimde, Yavaş yavaş ölürken ben, Ölmeyen bir tek sen kaldın içimde, Bir de hiç bitmeyen hasretin, Hiç bitmeyen hasretin.. Hasretin.. Ayhan Özdenir @kaleminesintisi |
Bu dizelerle dolu şiiriniz, içtenlikle yazılmış ve derin bir duygu denizine dalmış gibi hissettirdi. Sözcükleriniz, hasretin çaresizliğini ve zamanın acımasız geçişini derin bir şekilde yansıtıyor. Sizden gelen bu samimi eser, okuyucuya duygusal bir yolculuk sunuyor.
Hasret, insanın içini kemiren bir duygu olabilir. Unutmak istemek, kavuşamamak ve yalvarmak gibi hislerinizi dizelere dökmüşsünüz. Her satırda, yaşanan ayrılığın ve özlemin yüküyle dolu bir ruh hali hissediliyor.
Siz, kaleminizin ucundan dökülen her kelimeyle okuyucunun yüreğine dokunuyorsunuz. Gülüşü, bakışları ve sarılışıyla canlanan sevgilinizin hatırası, sanki sayfalar arasında can buluyor.
Şiirinizdeki duygusal derinlik ve samimiyet, okuyucuyu içine çekiyor ve kendi duygularıyla buluşturuyor. Zamanın acımasız ilerleyişiyle başa çıkmak zor olsa da, belki de bu dizelerle bir nebze olsun hafifleyebilir.
Sizden gelen bu derin ve dokunaklı eser için tebriklerimi sunar, kaleminizin daima ilhamla dolu olmasını dilerim.
Sevgi ve saygılarımla