NE SES NE AĞLAMA DÖVDÜ DERİN BİR SESSİZLİK YÜRÜDÜinsan ne zaman ölür, ölmek için tabut mu gerek, bir avaz, bir kırık, bir yıkım, öldürür, ölümü yorgan döşek aratır, iki ayaklı cansız bedenleri gezdirir, bir kuşun kanadında, bir toprağın nefesinde, bir gün batışında, insanın hayat penceresi kapanır, işte o kapanma, karlı soğuk bir ayaz, baharın penceresi açılmaz, tarih gösterir, hayatta tutunacak dalın kalmazsa, bir kuş cıvıltısına bile sağırsınız bir güneşi, bir ay’a teslim ediş, bir geceyi, bir sabaha kirpikli düşürüş, işte o kadar yalınlığın içinde, yaşamak düştü, bir çocuğun elinden, ne ses ne ağlama dövdü, derin bir sessizlik yürüdü… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |