sensizlikteki boşluk
noktalarım virgüllerine takıldığı an’da...
sessizlik bürüdü miş’li zamanlarımı, kayıptı sen’li hecelerim kayıp olacaktı... birikilen tozlu raflarda... sayısızca hatıralar vardı... bizim yani sen le benim... ne tuhaf aynı kelimede bizleşiyoruz yeniden... limandan kalkan aynı gemi de iki yabancı gibi... işte biz... kaybolan dakikaların hür çocuğuydum, geleceğin se tutsağı, sen diyince... hep senleşiyorum... ne olacak halim melankolik bir hasta, dozu aşılan... göz çukurlarım şimdi daha kırmızı.... empati kurabilirmisin? Kederimden üşüyorum, Her yağmur damlasında Düşüyor gözyaşlarım… Felaketim oluyor Zamanlar… Anlarımı bile hesaplamıyorum daha… Senlerine boğuluyorum, Gel kurtar beni…. Artık eminim… Ben sen’le değilde… Sensizlikle fısldaşıyorum…. Kara bir fırtına da Can simidi uzatırmısın umutlarıma…? |