Biz her an bilinçsizce nefsimizi düşünürken
O ise
Bilfiil bizim kuyumuzu kazmakla meşguldü
Neydi ki bu alemden beklentimiz
Yoksa gözler kör uslarımız salak mıydı
Oysa ki dünya denilen handa hepimiz birer misafirdik
Aslında kendi özümüzde biz katmerli birer suçluyduk
Hiç irdelemedik kendimizi hatalarımız ne diye
Biz neydik şimdi ne olduk
Kalplerimiz neden mühürlendi ilgisizlikten mi
Bilgisizlikten mi
Nefislerinin kamçıladığı şapşal güruhlar gibiydik
Yoksa dünya pazarında satılık köleler bizler miydik
Tamah ve aç gözlülük tezgahında dokunan

Zevk sefaya dalınca görmez ve duymaz oldun
Nefsin elinde kalıp her an günahla doldun
Zulme kucak açınca çırpınaraktan öldün
Onca çaba mal mülk kime kaldı kitapsız

Oysa ki bize ne hoş gelirdi tozpembe hayaller
Kesik kesik yanıp sönen bir lamba gibiydi sevda
İllaki kendi ipimizi çekmiş ligimiz
Biz temeli olmayan duvarlar gibiydik dayanağı olmayan
Çökünce muhakkak canı çıkardı birilerinin
Çift maske takardık yüzlerimize
El alemin tavuğunu kaz gören gözlerimizle
Sinsiydi gülücüklerimiz
Verilen tüm emeklerin teri de bize ait değildi
Çakallığımızdan
Yükselmeliydik illaki bir garibanın sırtında
Yasak aşkların koynunda debelenirdik arsızca
Kabahat neydi kimdeydi
Kime ne diye

Düşüncesizlikten
Özünü yitirmiş güruhların ayak izlerinde yürürken
Doğruyu ve eğriyi de bilemedik gurur ve kibrimizden
Sınıfta kalmışlığın pişmanlığı var
Bizleri sorgulayan vicdanlarımızda

Simdi mi

İbret almak istersen dönüp de evrene bak
Kötülük başta taçsa iyiyi kimse sunmaz
Cehennem görünürde cennet bize muallak
Güneşe bak hisse al odu neden ki sönmez…

Ne yazık ki
Pişmanlık kayığının dibi delikti ne etsek de yüzdüremedik
O denli manyaktık ki
Geçmişimizi ve geleceğimizi solladık…





AZAP...(Kadri Atmaca) 18.05.2024