Rüzgâr çıktı
Elleri var kocaman
gözleri faltaşı kadar Dağıtmış saçlarını şiddetine ortak dağlar. Kulakları çınlatan bir ses ki olmaz o kadar Yar yar öfken rüzgârlarla coşar. Uğultusunda ölümü dinlediğim Hırçınlığında şiddetinden titrediğim rüzgâr Esme dur Söyleme gecelere ninni olan şarkıyı Yalnızlığımı vurma yüzüme n’olur. Bak üşüyorum ellerinde esme dur Üstün başın perişan ellerinde kan Korkuyorum gözlerinin karanlığından Esme n’olur dur Ayırma beni topraklarımdan. Emine Genç |
Hangi bir âna dek...
Muhabbetle...