KALBİMİN REFAHI
Bedenimin her yeri yamalı
Bir füstan İçi çürümüş bir cevizi andırır Dışı dökük bir evi, İnsan cellatın’a aşık olur mu? Sevmeyen birine gönlünü kaptırır mı? Anladım ki sever de kaptırır da, Mutsuz desem değilim Ama sen olmayınca bir tuhaf oluyorum İşte böyle seviyorum; Kavuşamayacak kadar derin Görecek kadar hasretle, Sensizken çöle düşmüş bedevi Senleyken bahçeleri olmuş Bir ev sahibi İşte böyledir kalp refahım... |