Bu kadar da olmaz ki, tükenmiş bir haldeyiz
Zulümün girdabında kıvranıyor dünyamız
Ümitler tükeniyor kavurucu çöldeyiz
Tedavi edilmeyi bekler müzmin yaramız

Bütün değerlerimiz suistimal edildi
Dünyayı kurtaracak demokrasi denildi
Helvadan putlar gibıl acikinca yenildi
Tükenmek üzeredir, nerdeyse daramız

Eskiden eşkiyalar şehirlerden uzaktı
Hepsi vazifesini devletlere bıraktı
Çağdaş insan hakları meğer hepsi tuzaktı
Kağıta endekslendi altın olan paramız

Birileri yatarak gökten nusret beklerken
Birileri bakarak yekten kasvet eklerken
Birileri deccalı tanrı sanıp teklerken
Bilen var mı ne kadar yaratanla aramız?

"Ümit vardan iyidir"diye soyut bir laf var
Hayalleri süsleyen dağın önünde kaf var
Zulme bastonluk yapan iki milyarlık saf var
Bu yüzden silinmiyor alnımızdan karamız

Yüreğimizi yakan müslümanların suçu
Çünkü rafa kaldırdık İslam denilen gücü
Birbirimizi yedik olduk hep öcü bucu
Düşmanlara gelmiyor maalesef sıramız

Mevlam kardeş etmişti bütün müslümanları
Sözde elli beş devlet taş olmuş sol yanları
Gavurlar birlik oldu katl ediyor canları
Derhal oluşmalıdır birliğimiz şuramız

Yiğit düştüğü yerden kıyam etmeszse eğer;
Çok ocaklar sönecek tükenecek çıramız
İslam Şeriatına dönmektir tek çaremiz !
Mustafaoğlu İlyas