Yorgunum, sessizliğe gömülüp
uyumak istiyorum.
Odamın aralanmış kapısından
sızan ışık,
rahatsız ediyor gözlerimi.
içine kıvrılmış olduğum
yalnızlıktan kalkıp, kapatmak
için güç bulamıyorum kendimde.
Uykunun karşı konulmaz tadı,
öylece çöküyor üzerime.
Gözlerim ha kapandı,
ha kapanacak. Derken bir
ayak sesi duyuyorum. Başımı
çevirip baktığımda,
biraz çekingen, biraz utangaç
en çok ta ürkek gözlerle,
kapının aralığından
bana bakıyorsun.

&&&&&

Ben de sana bakıyorum,ne uyku
kalıyor ne de yorgunluğum.
Öyle güzel bir bakış ki bu
neden geldin sorularının,
bir ehemmiyeti kalmıyor.
Gülümsüyorum sana doğru,
sende gülümsüyorsun.
Gözlerindeki hüzün belirginleşip,
gülüşünden dudaklarına kıvrılıyor.
Kaşların, gözlerin, kirpiklerin
yılların hıncını benden almak
için, en güzel hallerine
bürünmüşler ve sen gülüyorsun.
Ben gülüşünde, başka alemlere
seyre dalıyorum.
Sen gülüyorsun.
Sen gülüyorsun.

&&&&&

Şaşkınlığımın bitmesine izin
vermeden, gelip oturuyorsun
bir köşeye. Birbirimizi ilk
gördüğümüz andan başlıyorsun.
İçindeki kırgınlıkları,
bir bir döküyorsun dilinden.
Ben soluksuz dinliyorum.
Yaralarının her biri yeniden,
tek tek kanıyor gözlerimin
önünde. "seni çocukken tanıyıp,
beraber büyümek isterdim,
o zaman da beni görmez miydin"
diyorsun. Benim çoktan unuttuğum
anılarımı, hallerimi anlatıyorsun.
Ben başkalarında iken
hissettiklerini, seni yok
saydığımda, kendi hayatını
kurmaya çalıstığını, yerime
başkalarını koyup,
olduramadıklarını vuruyorsun
yüzüme.
Sen anlatıyorsun, ben utangaç
pişmanlıklar yaşıyorum.
Anlattıkların bittiğinde,
kalkıp kapıya yürüyorsun.
Tutuyorum bileklerinden,
bırakma beni diyorum.
Beni karanlığımda bırakma.
Yüzünden boşa geçen yılların
eyvahı ve kızgıngınlığı ile:
"Bunları gelmek için değil,
gitmek için anlattım" diyorsun.
Ben senin kadar güçlü değilim
gönlümü yaralı bırakma diyorum.
Beni sana yaralı bırakma.

&&&&&

Gelsemde gideceksin diyerek,
yeniden gitmeye yürüyorsun.
Tam kapıdan çikacakken kapıdan
geri dönüyorsun ve bize
en güzel günlerimizi
yaşatmaya başlıyorsun.
Her güne seninle olmanın
mutluluğu ile uyanıyorum.
sonra derin bir karanlık
kaplıyor her yeri.
Tüm evren kıskanırcasına,
olmazlıklar çıkarıyor karşımıza.

Kendi sesimin, canımı acıttığını
hissediyorum.
"Gidiyorum" diyorum,
"Ben gidiyorum".
Gözlerimi açıyorum,
aynı yorgunluk üzerimde.
kapıya bakıyorum,
çoktan kapanmış. işte o zaman
anlıyorum, her şeyin bir
rüya olduğunu.
Sol yanımdaki duvarın
kuytusuna daha da çok sığınıyorum.
Allahım diyorum ne güzel rüyaydı,
şükürler olsun.
Allahım diyorum ne güzel rüyaydı,
şükürler olsun.

__Kaos
27.04.2024