İç döküm...

Fon ve ben// fonsüz şiir üşümesin dedik

Tarifi yok bendeki acıların
Gırgırına vurunca hayatı
Ağlamakla gülmek arası
Dolanıp durur

Durdukça kanatan
Kanadıkça kemiren
O zamane eşkiyası
Hayali sükutum

İçi beni , dışı alemi yakar
Aşk Bülbülümün
Agız name yapar , bal döker
Sonu kırağı Vesselam
Gül derken diken ;
Yar derken yardan yar


Şimdi nerdeyim ...Muamma !
Evvel zaman içinde
Renkleriyle hemhal de
Avuçladım sana bana diye
Kat kat sürdüm
Bastırdım Pempeyi Maviyi
Kapandı hazan rengi
İç dünyam varoş
İç dünyam sarhoş
Süsledim görünmeyen şehrimi
Rüzgarını yememişcesine

Ş
i
m
d
i

Neşat Ertaş gibi
Vuruyorum yüreğimin tellerine
Nesine kandım
Nesine yandım ha yandım
Meğerse ben ne sanmışım
Çapsız dünyamı
Akılsız başımın binbir telaşını
Bir kumaş türünde

Harlanır ateş ;
_____________ işler örs!


Vur yüregime namı değer vur !
Kalmasın diğer renklerinde hatrı
Karakoç’ umuz ne güzel demiş
Ve bir gece ___ve bir mimar!