Hazan rüzğarları esmekte yapraklarımda
Binbir çile yüklenmişim
Hayatın darağaçlarında
Savrulmak zor değil meçhullere
ya.....
Sen yoksan oralarda
Kimsesiz kaldırımlar
Ya dar sokaklar ıssız ve karanlıksa
Sensizse koca bir şehir
...................
Ben bu yolun yolcusuyum
Rüyalardan
Hayallerden uzaksa geceler
Şehrin gülzarında
Sessiz bir çığlıga meyilleniyorsa dualar
Yetim bir yüreğin duasıysa sana kavuşmak
BEN.....
Ne senin sevdana
ve nede sana güvenerek
Savrulmadım bu gurbetellere
Onun için ben bu yolun yolcusuyum
Ben...
Yetimin duasıyım..
Eller açıldığında göksemaya
İncilerle dökülen
GÖZ YAŞIYIM
BEN..
Hüzün şairinin elindeki kalemim
Kiminde mutluluğu;kiminde acıları
Gergef gergef dokuyan...
Kiminde
Ayrılıkların sesiyim
bağlamanın telinde
Acı acı perdelenen
İşte sırf bunun için
SENİ SENSİZ YAŞAYACAĞIM
Bir meçhuldeyim
İşte ben sırf bu yüzden
SENSİZ BİR YOLUN YOLCUSUYUM