Her sabah durakta, saatlerce beklerdim senin gelişini,
Önümden bir eda ile geçip ise gidişini.
Uzaklardan hissederdim rüzgarınının esişini...
Hüzünle gözlerle bakardım arkandan salına salına gidişini.
Yıllarca hiç bıkmadan usanmadan, seni hâlâ aynı yerde bekliyorum.
Burada hiç kıpırdamadan duran artık heykellere benziyorum.
Senin yokluğunda kendime kahrediyorum?
Hep özlemle duraktan geçişini umuyorum.
Biliyorum artık yoksun!
Biliyorum gelemezsin tekrar uzaklardan sevdiğim?
Sen yokken ben, o, eski ben değilim.
Yok oldu o eski umudum!
Kalmadı dizlerimde o eski dermanım!
Her şeyden bezgin derbeder bir haldeyim.
Gelir misin artık söyle sevdigim?
Yükselir özlemin uzaklardan kalbime...
Geceleri yükselir özlemin uzaklardan...
Yankılanır sesin soğuk duvarlardan
Hiçbir engel yok önümde bilerek duranlardan...
Sadece sen varsın, uzaktaki burnumdaki özlemlerde...
Dinçer Dayı