Damarımda kanım, diğer yarımdı
Dört mevsim neşeli, ilkbaharımdı
Denizlerde mavim, yaylada sarımdı
Canımın yarısı el oldu şimdi

Güneşim, toprağım, nefesim, suyum
Canıma can veren pınarım, kuyum
Övünse dese de ben şuyum, buyum
Boz bulanık akan sel oldu şimdi

Gözüm kulağımdı, ayağım, elim
Gülen dudağımdı, konuşan dilim
Dalına yakışan tomurcuk gülüm
Kökünden sökülmüş dal oldu şimdi

Boyu, posu selvi dala benzerdi
Petekte süzülen bala benzerdi
Gül gibi boyalı ala benzerdi
Saçları döküldü kel oldu şimdi

Küllenmez yürekte sevdanın közü
Mayası temizdi, sağlamdı özü
Bana zevk verirdi, tatlıydı sözü
Dönmez oldu dili lal oldu şimdi

Bir cümleye dokuz anlam sığdırdı,
İpe sapa gelmez soru yağdırdı,
Ömür defterini tek tek saydırdı,
Değerler değersiz zul oldu şimdi...

Haddini bilmedi, bakiyim sandı
Dünyanın toz pembe haline kandı
Para, mal, mülk diye tutuştu yandı
Doymayan nefsine kul oldu şimdi

Ömürlü Aksoy. Didim /Aydın
"Ömürden Ezgiler" adlı şiir kitabımdan