ÇOCUK VE SAVAŞ
hüzün
hepimizin aklından gecen bir anlam barış dağlarda gezen bir ceylanın ayak izi düşsel ve bedensel tüm acılarda içimizde yanan… her çocuk içinde yaşar sarsıntısını daha ölmemişsin gibi sımsıcak avuçlarının içi sanki anne sütü gözyaşları duruyor iki yanında bir kelebek kondu ellerine üzülme bebeğim barış çiçeklenen umuttur yeniden hiçte yeni olmayan biçimde kuralları olmayan oyun böyle başladı hâla duruyor bin yıllık fosiller insan eti öğütüyor sabun fabrikaları onların gözü hurdalıklarda kanım ayak uçlarımda sıcaklığına gömülüp bizde geliyoruz barış uzanırken yanımıza küçük bir çocuğun ölüsünü getirdiler sığmadı o koca musalla taşına yumuk gözleriyle yüzüme bakarken toprağını suluyordu sessizce Hasan TAŞÇI 31. mart 2003 yalakdere |