Yazık Oldu
Tonlarca şişe yetmemişti
Ama elindeki son şişeyi atamadı Namına leke sürdü kendi elleriyle Haberi yok kimsenin Sona doğru sürünür isyan içinde Öteden geçenler deli der geçer Dikiş tutmayan söküğün nakışını İçi boş şişe bellemiş Sürünür durur hâlâ Sarhoştur oysa bu adamın ruhu Yılların namı o gün sona erdi Siyah ve beyazlar içinde Şarap Ağacının Dostu Anılmaya başlandı Şişe’nin Esiri diye |
Bu güçlü ve etkileyici şiiriniz için sizi tebrik ederim. Bağımlılık gibi önemli bir konuyu bu kadar derin ve etkileyici bir şekilde işlediğiniz için takdir ediyorum. Edebiyat dünyasına kazandırdığınız bu değerli eser için teşekkür ederim.
Sevgi ve saygılarımla