"Gecenin koynunda düş deryasında"
Ne düşünüp yazsam hiç bilmiyorum
Antik çağlar gelir zihnime doğru
Ben toprağı kazsam hiç bilmiyorum

Dünya derler bilmem vatanı bilmem
İnsan derim amma lisanı bilmem
Ha melek ha peri hayvanı bilmem
Her yaşamı gezsem hiç bilmiyorum

Gökte döner imiş dünya denilen
Mekan mıdır yenen zaman yenilen
Burçlar yalan çıktı doğru sanılan
Yıldızlardan yazsam hiç bilmiyorum

Çölde kum tepesi ormanda gölge
Dağda rüzgâr vardır denizde dalga
Hangi yöne gitsem daim bir kavga
Yönsüzlüğü üzsem hiç bilmiyorum

Varsayarak ruhu gönlüme ersem
Ben körüm kendime belki de sersem
Zihnim hakir imiş yüceltip görsem
Tüm gerçeği süzsem hiç bilmiyorum

Ne ki bu zamandan çağlardan dünden
Yoruldum internet içinde günden
Işık ışık geçsem candan canandan
Karanlıkta yüzsem hiç bilmiyorum

Dünyevi bir dostum ne arkadaşım
Tanrı yok mu bana yok kutsal taşım
Gönlümden zihnime gözdeki yaşım
Bilmem kime kızsam hiç bilmiyorum



Değerli ağabeyim Ahmet Örnek’in vermiş olduğu ilk mısranın izinde....