Bir şiir yazıyorum anlamsız saçma sapan
Ne bir sevgili yaşar mısralarımda
Ne de bir düşman.
Öylesine boş öylesine kuru
Hislerim kar beklemiyor artık
Gözlerim se yağmuru
Bütün bütün rahmetsiz ari ve duru

Üstünü çizdim insana dair ne varsa
Sevgimi nefretimi tutkularımı hayallerimi
Özlemlerimi
Beni Ben yapan bütün değerlerimi

Ahh ben gerçek sanıyordum
Meğerse bir uyunmuş hayat
Oynanan oyunun senaryosu
baştan başa yalan
Sadece kan kukusudur duyulan
Kostümler sahte riyadan kibirden ibaret

Kalplerde kin yetişiyor gönüllerde nefret
Nefes almak yaşamaksa yaşıyorum elbet
Yaşıyorum
Meyvesinden habersiz bir ağaç gibi
Kurdun kuşun şuurda varmı ki nasibi?
İşte öyle bir şey

Ben, zavallı ben
Yıllardır saldırı altındaydım
Saldıran kim mi dersin?
Aklım nefsim iradem hayalim ruhum
bütün duyularım
Darmadağın paramparçayım
Hangisini yok sayıp hangisini sileyim
Öyle parçaladılar ki beni
Şimdi lime limeyim.

Akıllılar ne kazandı ki akıldan
Din mezhep ırk renk üzerinden
Bütün bir insanlık kan revan
Hava zehirli, sular zehirli, edep zehirli
âdap zehirli, koltuklar zehirli
Beyaz gömlemlere saplanmış
bütün eller kirli

Ne mi yaptım?, nedir mi ki himmetim?
Bilmiyorum ki iyi mi ettim yoksa kötü mü ettim
Ama artık fark etmez
Çünkü insan olmaktan istifa ettim
Yapmam gerekeni yaptım
Aklımı
Kirli bir çorap gibi büzüp kenara attım
Oh, şimdi rahatım
Düşünmüyorum artık, Filistini Arakanı, Miyanmarı Irakı Suriyeyi Keşmiri
Kendi içinde ihanet sarmalında her biri
Iskeçeyi gömülcineyi uyguru sincanı
Omrumda bile değil
Ne malı düşündüğüm var artık ne yitik bir canı

Neden konuşulur ki mihrapta zekat.
Varmı ki cami de bunu anlayan zevat
Ahlakmı?
Ad Kavmini, Sodom, gomore’yi geçtik kat kat
Şükür de tefrit var, sufra da ifrat

Şair
Evet, biliyorum, biliyorum ki
bunlar bilinen şeylerdir dersin
Gülme bana şair gülme
Neden gülersin
Olduğum yerde değilsen acaba sen nerdesin?
Bi durduğun yere bak
Gör ki
Sende aynı yerdesin