Ters açan gökyüzüyüm Tülay
Yüzünde çiçek açan çiçekler vardı
Dün seni gördüğüm gecede
Bir çocuk gibi masumdun
Yanına gelmek istesem
Nedense kollarım ayaklarıma
Dur emri verdi
Usulca arkandaki sandalyeye oturdu kalbim
Ben ve kalbim durdu
Gözlerinde boğulan yağmur damlalarında
Bilmek bilmemek arasında kaldım
Hislerinin çoklu orkestrasında
Oğluna çaktırmadan gözyaşlarını silmen
Galiba en çok bu yüzden aşıktım sana
İki kör dilenci gibiyiz
Sen ve ben
Körlere karşı mücadele veriyoruz
Aynalar ve biz
Sade ve şık ağaçlar gibiyiz
Her gün gözyaşı döküyoruz
İçimizdeki sevgi dolu toprak içinde
Yaşayan ölüler bile olsak
Ne çıkar kör aynaların içinde kalır
Sevda denilen şey
Şey şeyhi değil
Bu anlatmak istediğim
Seni ne vakit görsem
Yüreğimin aynasından
Kör bir adam görüyorum
Hep ve sonsuzca sana aşık