OYUN HEP AYNI OYUN
OYUN HEP AYNI OYUN
İyice yaşlandım artık aklımda köhnemiş birkaç öykü birkaç anı çokça keşkeler saklı ödenmemiş borçlar silsilesi zamanın kir birikiği mutluluğun bedeli kaç an kaç zaman eder var mı bilen birisi sanırım bitmek bilmeyen çapraz sorguda yitirdim aklımı yüreğim desen yamalı bohçadan farksız dokunduğun an sökülmeyegörsün eğreti dikişleri matruşka gibi oyun içinde oyun oynayanlar ardı ardına gidenler aptala yatanlar girenler çıkanlar kuralsız oyun bozanlar kuklalar kaybedenler kazananlar nihayet senaryoyu okudum yönetmen oldukça hırçın geç de olsa farkettim oyun hep aynı oyun sete giren figüranlar değişti ben hâlâ aynı sahne aynı plandayım Efkan ÖTGÜN |
Saygılar