kapı
Burası,
Burası her başlangıcın sonuydu. Senin yanın, Senin yanın her sonun başlangıcıydı. Sessizleştim, Sessizleşmem sesim olana kadar sessizleştim. Uzaklaştım, Uzaklaştıkça yakınlaştığımı fark edene kadar uzaklaştım. Bekledim, Çaresizce o kapının çalmasını beklediğim gibi bekledim. O kapı, O kapı hiç çalmadı, çalmicaktı ama çaldığını düşlemek tatlıydı napiyim? Belki bir gün, Belki bir gün kimse birini kapıda bekletecek kadar acımasız ve ani çıkmaz o kapıdan. Belki başka bir evrende, Belki başka bir evrende kalbin kalbimin tutunacak dalı olur. Sevmek, Sevmek işte... Sadece sevmek... Bir küçüğün sevinci, bir annenin şefkati kadar saf sevmek... Bir kişiyi o olduğu için sevmek ve sevmeyi sevmek... Çocukça sevmek... Ele avuca, kitaba kağıda sığdıramayacak kadar sevmek... Güzel sevmek... Hissetmeyi, hissettirmeyi sevmek... Sevmek... Korkma sevgilim ölmezsin tek yaptığım şey çok sevmek... |