Güzel bir anı;
Tarih 1991-1992 yılları, vatanı görevimi yapmak için Kütahya’da bulunmaktayım. Askerde iken nişanlandım. O zaman mektup moda ya mektup ile iletişim kuruyoruz. Bilindiği gibi telefon var ama her evde olmadığı için, telefon görüşmemiz hafta da bir çarşı izinine çıkarken yapabiliyorduk. O zamana kadar hiç tanımadığım birisinin evine telefon açıp onlardan birisi ile nişanlıma haber gönderip belli bir süre sonra telefon açacağımı bildirmek için neyse telefon numarası çevirdim.Telefon zili çaldı.Telefona bakan nişanlımın amcası kızı imiş ses tonu biraz kaba geldiğinden teyze diye seslendim .Askerlik bitinceye kadar öyle devam etti teskere alıp geldiğinden telefona çıkan hanım efendiyi benim ile tanıştırdılar meğer baldızım oluyormuş.Eşimin amcası kızı imiş devam etti.Neyse ki Memlekete döndüğümde kendisi ile tanıştık Bu hanım efendi tam tamına bana on sekiz ay posta görevi yaptı. Kar, kış demeden her telefon açtığımda bir kilometre yürüyerek amcasının evine giderek. Nişanlımı çağırarak bizleri görüştürdü. Bende emeği olan bir kardeşime bende kendimce şöyle methiye yazmaya çalıştım.

Sarıkız
Bilmem nasıl tarif etsem ben seni,
Adı güzel, kendi güzel sarıkız,
Bana kardeş dedi ben ona bacı,
Adı güzel, kendi güzel sarıkız.

Ben asker idim,o ise sılada,
Hasret kalmış idik,kavim kardaşa,
Gözler mektup oldu ayağı posta,
Adı güzel, kendi güzel sarıkız.

Bir adı Meryem’dir biri sarıkız,
Muhanber’in öz yarıdır sarıkız,
Üç yavrunun anasıdır sarıkız,
Adı güzel, kendi güzel sarıkız.

Sarıkız’ı sorsan Şenlik elinden,
Hiç kimseyi incitmemiş dilinden ,
Ateş kardeşinin gönül telinden ,
Adı güzel, kendi güzel sarıkız.
09/12/2017.