İçi Boş
Rüyama konuk olsan, yüzümde mahrur gülüş
Yolun sonu gerçeklik, pek uzun sürmez gülmem Gülmem hülyanın ile, hakikat ile işim Soyutluğun içindeki soyut asla somut olmayacak Biliyorum Uzatılmayan elden, telaşlı bakışlardan Sıyrılmamışken ruhun, elden ne hayır gelir Geceleri süsleyen, sabahları gidecek Anıların içinde ruhumu boğma, pek bir şey hissetmez oldum Ama hâlâ yazarım |