Her T-An Kızıldır Vedalarımda...
-Zafer Kemeri-
Gevşet biraz belime doladığın bacaklarını Bırakmayacağım seni korkma Sadece ayırma gözlerini gözlerimden Son dansımızken bu ...! Eziliyor nefessizliğim mengenesinde şizofrenliğinin Ki Her an yitirebilirim yarı saydam bilincimi Kol boylarımdan kısayken de birisi Yeterince kavrayamadığım ruhun kaysın istemem ellerimden... -Şehvetli X- Yanında çok huzurlu hissediyorum... Kuş tüyü müdür bu yastık başımın altına koyduğun? Seyrettiğim yerden göremesem de şu an güzel yüzünü Her açından feyz alır bilgeliğini Sümer yazıtları Begonvillerle aşık atar dizlerimi sarmalayan kolların Ki Vurgun yer aklım her içine daralışında Tekrar... Tekrar... Ve Tekrar... Kara bir Poe şiirinde ilk kez intihara yeltenir Erketeci Kuzgun ! -Sarmal- Anne olabilmenin kutsallığına evrilen Oluşum halinde bir ceninsin henüz, Babalığıma Utanıyor olman Ve utancından kıvrılıp devrilmen iktidarıma Günahın recmine üç maymunumuz olacak Ve Babalığım Kaşık kaşık tadımlayacakken ihtiraslarını İzin veriyorum! Tek harfini atabilirsin soyadımın... -Baştan Çıkarma- Andığımda adını Güneş yeniden tutuldu Öğle vaktiydi zaman Beş saat geriye çektiler çay sohbetlerini Samanyolu gıybetçileri Elden ele dolaştırıyorlarken çıplak resimlerimizi Ters tutuyorlardı sevişen bedenlerimizi cehaletlerinden Ben mi senin Y O K S A Sen mi benim Derinlerinde soluklanıyorken hazzın Dairesel sıvazlıyorduk retinalarımızı Sanki izlendiğimizi bilir gibi Nihayetinde hep söylediğim; İnsana yakışan tek sanatın duayen karakter oyuncularıydık *biz seninle... -Meydan Okuma- Ey inançsızlığıma burun kıvıran ikiz kardeşler! İki büklüm olmuşken önümde toprağınıza Utancınız hazzınız olacak kuşkusuz, bedenimden sürgün veren Alamet vahiylerimi bizzat kodlayacakken fitnelerinize Dağlar aşmışlığınıza ödülüm; Küfre sabitlenmiş omuzlarınıza tahrik günahkar ellerim... Ve işte o an ... O an Sakın bakmayın yüzüme geri dönüp Bel çukurlarınıza akıtacağım gözyaşlarım Miras lanetimdir Medusa’dan Taş olmuş bedenlerinizle karşılaşsın istemem yitik nurun *ışığı kıyamet sonrası... (Yıldıray Kızıltan) |