Müphemiyet
Saatlerce düşünürdüm seni,
Yakalar insanı beklenti denizi, Düşürdü mü saçlara ak, Düzeltmez bu yüreği, Ne bir tasa ne de bir aşk. Bazen düşlerim o günleri, O eski çilesiz saatlerimizi, Şimdi kaldı boynumuz bükük, Vurdu kapıya bir büyük, Hüzün zelzelesi. Gelir de konar başucuma, Şunun, bunun, onun sözleri. En çok da geceleri, Kanar, savaşır, ezer de geçer Nihayetinde kalır insan bir deri. |