Hikâyesi;
İ.T. Üniversitesi’nde ve bankada görev / idarecilik yaparken, "Aldatan değil-aldanan suçlu" deyip genç yaşta emekli olmuş, tek başına çocuk yaşta iki oğlunu büyütüp, okutmuş…
Kalan ömrünü kalemine / memleketini gezmeye adamış ve bu güne dek ülkesinin %60 üzerinde gezerken şiirlerini de yazarak o beldesini basınına / yetkililerine buyur deyip o yöreden diğer yörelere ayrılan;
Tek yaşadığı 20 yıllık evreden bu güne, sekiz-on bin üzeri bacı, kardeş, evlat düzeyinde gördüğü takipçisi vs. ve nice çevresi varken YETMİŞ yaşını geçmiş birine;
Komşu, hısım, arkadaş ve akraba kılıflılardan;
1)Kimi elindeki yedeklerini,
2)Kimi ticaretine,
3)Kimileri de olmayan itibarlarına itibar katma adına,
4)Kimi seviyesiz, dilinden düşen arı-namus söylemine uymayan, paraya esir densizlerin çevresindeki şapşalları, GÜYA YARDIM amaçlı ısrarları ve haddini aşar hareketi neticesi;
Yeter be! Sınırınızı bilin tepkisi…

HADDİN BİLMEK ASALETTİR-2

Nice fani anlamazken halimden,
Sabır ile kurtulmuşum zalimden;
Azrail’i çıkana dek yoluma,
Siz-siz olun uzak durun yelimden…
*
Her kim derse, tek başına zor gelir,
“Aç gönlünü sana göre yâr gelir;”
Derdim yeter; ilave dert istemem…
Yârin gönlü kalemime dar gelir…
*
Zor günleri sanılmasın unuttum,
Gözyaşımla bez yıkadım, kuruttum;
Derdim yeter; ilave dert istemem…
Dış dünyamı, iç dünyama eş tuttum…
*
Hak ettim mi, etmedim mi? Yorumlu,
Suç benim mi zalim felek sorumlu;
Derdim yeter; ilave dert istemem,
Kalan ömrüm sevdasına kurumlu…
*
Can sıkılır göz dalarsa yollara,
Görev düşer bacağıma kollara;
Hıfzı eden set çekerse yoluma,
Al canı der; muhtaç olmam kullara…
Hıfzı KARACA
( T. C. Kültür Bakanlığı Halk ve Kalem Şairi)