ŞİİR DEDİĞİN!
ŞİİR DEDİĞİN!
Önce sustum dinledim, şiir geldi aklıma Üstada kulak verdim, ele aldım defteri. Döktüm varı yoğumu, hiç kalmadı saklıma Karadan savunmaya, başa taktım miğferi. Tam almalı dersini, etmeli işi ezber Hıfız tamam olunca, takmalı fişi ezber Kaybolsa tüm kitaplar, yazmalı kişi ezber Pîrimizden aldığım, dersim altın değeri. Nesir küsmüş kıyıda, kafiye de ne ayak On dörtlüyü salladım, bağırdı ciyak ciyak Kalem sürdüm namluya, hedefte ayak uyak Tetikte hece vezni, nazireler mavzeri. Birazcık zorlayıver, gör bakalım imgeyi Koymalı yerli yere, heceyi, kelimeyi Tedâî ettirmeli, kelimeler simgeyi Kaynayınca mısralar, andırmalı mahşeri. Gelinlik kız gibidir, özen istiyor aruz Mefâilün, fâilün, fe’lüne kalmış maruz Hicivler, taşlamalar, zuhur etse tebâruz Nedir şiir dediğin, kitabın orta yeri! Murat Kahraman Murâdî 21.03.2024/İst. |