...CANIMA YETTİ...
ellerime değsin dedim kokun
gözüme değdi duman her duman sönüş oldu yüreğimin kenarına nikotin bağdaş kurdu halbuki sen olmalıydı her içtiğim içime dolan her kelime ve boşluğun sonu gittiğim vazgeçtim dokunma dudaklarıma yum kışkırtan gözlerini en sıcağıyla kaçsın gecemden sakla kendine ellerini bulduğum her yere yazmışım canımı su unutkan çıktı göğe nakışladım günlerce bulutlar önünü açmadı dünya duysun martı kanadında seni binlercesinde ismin delirdi hangisi sendin bana demedi harcadım da umarsızca cebimdekileri kâr ellerimdeki boş kovan oldu tek başıma tek tabanca kurşun ağırlığını kaybetti tırnak arası topraklı hendek ufaldı ufaldı bir tohumluk çukurda yer kalmadı olsun büyür demeler aldı yürüdü ümit açtı gözünü ümit peşi düş’tü düş eşiğinde su düş düştü sıçradı uyku ala buladı yüzü gözü yayıldı mekana sabır sözü sabır peşi geceydi gece eşiğinde ay ay ayıldı ten buza kapıldı hayal olduğunu geç anlamak acıdı hayal peşi aşktı aşk eşiğinde masal masal öykü olmadı anlamlar cana yansıdı göz rüyaya daldı rüya peşi kabustu kabus eşiğinde korku korku nefesi savurdu nefes nefes olduğunu unuttu seraplarla buluştu serap peşi gerçekti gerçek eşiğinde acı acı can alıcı al’dı sayılmaz kimbilir kaçıncı yetmedi zamansızlığı ele alışı zaman peşi hayattı hayat eşiğinde arzu arzu arsız çıktı bu şiirde döndü dolaştı yine sana dolandı anla beni canıma yetti gençliğim hazır asker mi deli poyraz sarsa da arzu denen deliliği boğar sesimi bakışların istemem olma artık ılık meltemim ASLI DEMİREL... |
Saygilarimla