Devekuşu kondu kuşkonmaza,
Güneş çıktı gecelerin kör karanlığında
Engerekler bal ördü ormanların kuytularında...

Bir renksiz gemi yol aldı,dağların zirvelerinde,
çiçekler atıldı cansız bedenlere,savaşların en kanlı yerinde
Dönüştü daireler kareye...

Gecelerin kuru ayazında kimseler üşümüyordu,
Ilık baharların neşesi ,karanfilleri öldürüyordu
Dünya sanki,gümüşten bir tepsiydi...

Evrenin sonsuzluğu , sonsuz evrene bakan yüreklerdeydi,
Kar siyah renkli
Adem bin yürekliydi...

Toprak mavi,gök sarı
Saddam merhametli
Para sevgiye yenikti...

İyiler kötü-kötüler iyiydi,
Irmaklar deniz gibiydi
Denizler okyanuslar misali...

Bütün bu olanlardan sonra sevdin beni,
Bülbülün gülü sevdiği gibi,
Olmazlarla mı anlamalıydın kendini ve beni..
Küllerinden yeniden doğan
Anka kuşu misali...
Panta rai....