yüreğimin kemik kırıkları
şiir olmayınca iyileşmiyor
kelimeleri tüketmeyin ce
beynimi kemiriyor fareler
şiirin havasını solumayınca
geçmiyor öksürüğüm
çaysız ,sigarasızım
sanki ,

Bu Aşka verdiklerimi saymamı istemeyin benden,
dolup dolup taşıyorum kendim den


öfkemi sabır taşıyla bileyleyip
kızgın demir olan vicdanımı dağlayın
uslanmaz ise hala inadım
Salın beni benden insan olmaz

kuyruğum değmiştir kötülüğün eteğine
yada haramzade gömleğine
iyiler kervanında yazmıyorsa ismim
gövdem gölge etmiyorsa merhamet kapısına
inanmayın bana benden insan olmaz

cennetim kurak bir toprak
Coşkun fidanları ,her gece sulayamıyorsam
seccadem yepyeni duruyorsa
zikrim beş vakit çalmıyorsa tövbe kapısını
almayın beni içeri benden insan olmaz

Hendekleri kazıp Soy ağacına dikili
dalım , yapraklarım
Kuzey cephede yetişen yüreğim
hep küf kaldık biz bize
adresi yanlış verdiysem sılaya
kesin bağlarımı benden insan olmaz

Dört cephesi soğuk almış bir hayat için
kıyamete sarılıp ısınmam gerek


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler