SÜRGÜN
SÜRGÜN
Ben arı bir ruh halindeyken sen nefsine esir bir tendin bilinmedik bir zeban ile işlediğin günahları anlatıyordun Ziggurata kayda geçen zabıtlarda bir kevaşe olduğun şehvan duygularla donatıldığın istemsiz lehçelerde şeytana uyduğun ve bu yüzden Tılfındır tepesine sürgün edildiğin yazıyordu acıdım haline Tanrının emri olsa gerek tuttum ellerinden aşkın kıblesini göstererek ben ruh sen beden yürüdük hayli bir zaman alışan ten kuduran ten derler ya gördüm kevaşeliğini düş/tün gözlerimden hadi git bıraktım ellerini Efkan ÖTGÜN |