HEP SENSİN
Damla damla akar gözümden yaşlar,
Gece sensen gündüz sensin ay sensin. Dertler sıra sıra hiç durmaz başlar, Tanrı sensin güzel sensin hay sensin. Bülbülün sevdası bir kuru daldır Düşenin dostu ol sen tutta kaldır Sözlerin dilimde sanki bir baldır, Sevda sensin dava sensin say sensin Kelebeğin ömrü bir yaz diyorlar Hastalar yatakta çok az yiyorlar Dedeler torunu hep seviyorlar, Hayat sensin memat sensin vay sensin Yıllar oldu sular durmadan akar Yaptığın bunca naz içimi yakar Dostlar gelse bile halime bakar, Irmak sensin çeşme sensin çay sensin. DOĞANAY’ım dallar çiçek açınca Güneş bulutlardan yana kaçınca Bir gün gönlümüze ışık saçınca, Oklar sensin kiriş sensin yay sensin. Kemal DOĞANAY |