Bir gece yarısıydı
Ayaz kesmişti ortalığı
Bir ben vardım gece karanlığında
Sokaklarda dolaşan
Hava soğuktu,üşüyordum
uzattığımda elimi tutucak bir el
Üşüdüğümde saracak bir beden yoktu beni
Ne gidecek bir evim ne yatacak bir yerim vardı
Bir elimde sigaram
Diğer elimde biramla birlikte
Birkaç sokak dolaştıktan sonra
Oturdum köşedeki bir banka
Başımı eğdim önüme
Gömüldüm sessizliğe
Ve başladım seni düşünmeye

Aslında hiç çıkmamıstın aklımdan
Gittiğin gün
Serin bir kasım akşamıydı
Gelemezdim yanına
Elim kolum bağlıydı
Elveda derken telefonda
Sesin ağlamaklı gibiydi
İşte o an benim için
Zindandaki mahkum misali
Karanlık bir kuyunun dibiydi

Artık yoksun diye
Kara bulutlar geziyor üzeimde
Yediğimi içtiğimi bilmiyorum
Ruh gibiyim,yaşıyor muyum
Onu bile anlayamıyorum
Ben böyle kahrolmuşken senin yokluğunda
Neredesin sen,nerelere gittin
Bu ayrılık farz mı sanıyorsun sana

Harbiden dediğin gibi
Aldatmış olsaydım seni
Ayrılık bu kadar koymaz,
Bu kadar üzmezdi beni
Suçluyum diye...
Bir şekilde teselli eder,
Kandırırdım kendimi.

Şimdi sensizliğin ertesinde
Ağrılar girerken yüreğime
Oturduğum bu köşede
Son bir azimle
Kaldırdım kafamı yukarı
Baktım gökyüzüne
Açtım Allaha ellerimi
Ve başladım yalvarmaya
Ya seni versin bana,
Ya yaşatmasın beni daha fazla
Koysun kara toprağına