Sevgili kapımı açarcasına;
Ne cismini sevdim ne de ismini
Y-imi Z-imi G-imi sevdim Sevdim bana bakan bir kaç kısmını Acaba gerçekten k-imi sevdim Zannetme gönüllü yaptım işini Bahar hürmetine sevdim kişini Ne çatık kaşını ne sert dişini Bunca ızdırabı derdi mi sevdim Benim dediklerim can dediklerim Değer verdiklerim han dediklerim Yüceltip yüceltip şan verdiklerim; Meğerse şımarmış ben-dimi sevdim Düşündüm ben senin neyini sevdim Düşündükçe düşüp nefsime deydim Utandım huzurda boynumu eydim Anladım ki meğer kendimi sevdim Fark eyledim sende,aynı beşersin Hakkın nizamıyla gezer esersin Doyurduklarını sonunda yersin Elest`te yaptığım and`imi sevdim Uyandım duvara çarparcasına, Ormanda aslandan kaçarcasına Sevgili kapımı açarcasına; Eriştim vuslata Rab`bimi sevdim Mustafaoğlu İlyas |
ne güzel