Nasır tutmuş elde yeşerir fidan
Küçük bir tohumu "çok" eder toprak
Günü geldiğinde gömülür insan
Kirlenmiş ruhları "yok" eder toprak

Keder kokusuyla dolar gazelim
Koynuna basınca kalmaz engelim
Sadık yarimdir der Aşık Veysel’im
Sürdün mü yüzünü "pak" eder toprak

Güvenme şanına olursun sapkın
Gururun yolları geçmişten yakın
Bu bana yetmez ki demeyin sakın
Doymayan açları "tok" eder toprak

Habersizce gelir sormadan yutar
Elden geldiğince yormadan yutar
Tanrı’nın emriyle durmadan yutar
Canlıyı cansızı "kök" eder toprak

Zorbalığa uğrar zorluktan yılmaz
Tarih dokusundan bizleri silmez
Kucaklar herkesi menfaat bilmez
Körelmiş dirliği "gök" eder toprak

Dağlardan dağlara çile çekiyor
Merhamet gözüyle üstte bakıyor
Gecede gündüzde beden taşıyor
Her türlü bakımı "hak" eder toprak

İlkbahar gülümser başlar hareket
Çoşturur tarlayı gelir bereket
Yağmuru alınca doyar memleket
Fakirin evini "köşk" eder toprak

Nice canlar gibi ezilme sen de
Boynunu bükerek süzülme sen de
Karanlık deyip de üzülme sen de
Girince içine "şavk" eder toprak.

Çeri’yim âdemim ararım anlam
Şiirde bulmuşum yalansız kelam
Geldiğimiz yerden getirir selam
Koca bir yaşamı "aşk" eder toprak

Furkan AYDOĞAN(Çeri)