Bana olan kininle içten paslanıyorum.
Her daim aynadasın, edemedin bahtiyar.
Ruhumun zehir yüzü sana sesleniyorum,
Neden genç öldürürsün ey kocamış ihtiyar!

Değersizlik içinde işlenmemiş kömürsün.
Yorulmadan gideyim, sırtıma yük yükleme!
Gün yüzünden uzakta geri kalan ömürsün.
Olmayacak düşlerle derdime dert ekleme!

Sesin yankılanınca çok ürperir yüreğim.
Uzaksın insanlıktan, kalbinde fitne fesat…
Vesvesenle dolunca öfke kusar dileğim,
Soyut bir bedenin var, işlemez sana pusat.

Boşvermişliğe vurur edersin ikbâlimden.
Hiç sönmeyen ateşin küllerinden tutuşur.
El-insaf yorumuyla anlayıp da halimden,
Suskunluğa bürünsen kör gözlerin konuşur.

Hep nazlı gecelerde görünür densiz yanın.
Güzel hayat baharım, birden olur hurdalık.
Canıma sert vuruyor canı çekilmiş kanın.
Gerçek adın aydınlık, göbek adın karanlık.

Sakinlikle yıkanmış kuru çayda sönelim.
Seninle dost olalım, bakmayalım kuşkuyla.
Benden uzak olduğun çocukluğa dönelim.
Süründürme insanı koştur artık coşkuyla!

Alma Çeri ahını bu sana son feryadım.
Yaşamaya izin ver, gömme toprak altına!
Salıver benliğimi renklerin cümbüşüne.
Zincir kırarak çıkar, durgun bulut üstüne.
Kaçırma hevesimi, sövdürme ölmüşüne!

Furkan AYDOĞAN(ÇERİ)