DELİ GÖNÜL
DELİ GÖNÜL
Bahçemde öterken serçeyle bülbül, Dile geliyordu menekşeyle gül, Mayısı yaşarken eyledin Eylül, Sözden anlamadın sen deli gönül. Viran ettin bostanımı bağımı, Kar kapladı çiçek açmış dalımı, Elbet alan olur benim ahımı, Sazdan anlamadın sen deli gönül. Yıktın hayalimi, bozdun düşümü, Genç yaşımda bekler oldum ölümü, Boyunuma geçirdin yağlı düğümü, Halden anlamadın sen deli gönül. Kerem gibi susuz çöller gezdirdin, El aleme rezil oldum ezdirdin, Üç günlük dünyadan beni bezdirdin, Sırdan anlamadın sen deli gönül. Bir garip İbrahim; hal bırakmadın, Daha yaşamadan narlarda yaktın, Ne sevdadan içtin, ne aşktan tattın, Toprağa gömdürdün sen deli gönül. 11.05.2023 Emk.Öğrt.İbrahim MEMİŞ |
Hakkı ve hakikati haykıran daha nice güzel eserlere inşaallah.
Gönül söz konusu olduğunda galiba mutlaka bir delilik gerektiriyor ki bu kavramın tamamlayıcısı oluyor ve deli gönül yerine oturuyor.
Tebrik ederim.
Saygılarımla.