Ben ölür de sen kırsangönlümün ömrünü ben sana verdim ömrümün gülü inan ben seni bildim ağlayarak geldiğim çok üzülüp az güldüğüm şu dünyada ne gördüm ne güldüğsem inan sevgili gülüm yanında gördüm yanında güldüm kahrınla siteminle bile tatlı çilesin unutma bunu hep böyle bilesin gerisi havai hevesmiş geç bildim inan eski yaprakları çoktan sildim ben ölür de sen kalırsan ağlamayasın dilerim hayatın çilesini yaşamayasın nefesin olan dizeleri okuyup hep gülesin vasiyet gibi oldu yazarken gözlerim doldu arşiv anlar defteri syf. 40-41 / ankara |