BOZKIR AĞLIYOR
Keyfi kaçmış bozkırın
Çiçekleri kurumuş Alaca ovasından Çekerek’in düzüne Bereketli topraklar yetim şimdi Yeşil sarıya Ve sarı gri karaya Karası derin yaraya varınca Her biri birer birer Abdalları lâl olmuş * * * Seher vakti bülbüllerı suskun Ayazda ağlamaya başlamış Yetimdir şimdi Sorgun Güllerin boynu bükük Kerpiç evler sezsiz Sıvaları patlak Ve camlar çatlak Kukumalar yuva yapmış damlarına Bağlamalar yarılmış Sazım teli kırılmış Alışmak mümkün değil gayrı Bozlaksız geçen Sarıkaya akşamlarına * * * Nerede kaldı Bizim Neşet’in nağmeleri Kızılırmak boylarında Göreme’nin diskolarında... Yaban ezgiler yankılanıyor Ah Yunus’um ah Avanos’un Ak topraklarında Nasırlı eller arıyorum Gözlerimde yaş Anadolu bana sırdaş Ojeli parmaklar gördüm Avanos’un vazolarında Çatlamış testisi Göreme’nin Ağlıyor Kızılırmak Bozkır ağlıyor Hele dön bir de aynaya bak * * * Nerede? Şen olasın Ürgüp diyen ozan Duman olmuş Şefaatli oy aman oy aman Hünkar Hacıbektaş bozkıra bakıp sızlıyor Anadolu garip ben garip Kırıkkale, Kırşehir, Keskin Delice özünü özlüyor |