Küçük yaşlardan beri peygamber efendimizin Muhammed Mustafa olduğunu biliriz ismi söylendiğinde salavat getiririz çok hayatını bilmeyiz. Daha doğrusu ben çok bilmiyordum 13 yaşlarındaydım bir ramazan ayında iftar saatleri sırasında eskiden TV programlarında ilahiler çıkardı TRT 1’de ve Ahmet Özhan ilahiler söylerdi, ben bir yandan iftar sofrası hazırlıyıp bir yandan ilahiler dinlerken bir ilahi beni derinden etkiledi. "Getirdiler sıratı geç Muhammed dediler geçmem ya Cebrail ümmetim geçmedikçe, getirdiler kevser’i iç Muhammed dediler içmem ya Cebrail ümmetim içmedikçe" bu ilahiydi ben o an tutuldum kaldım. Hani derler ya Allah kalbine hidayet versin belki o an bu andı. Peygamber efendimizin bize ne kadar çok değer verdiğini biz olmadan hiçbir güzelliği tek başına yaşamak istemediğini anladım. O kadar çok ağladım ki sonra hayatını okumaya neler yapmış neler yaşamış onları araştırdım. Onun hayatını okurken içimdeki heyecan sevinç çok başkaydı Yaş ilerledikçe elbeteki bir çok şey gördüm geçirdim yaşadım, sevdim sevildim, anne oldum; yaşadığım bütün güzelliklerin yanında o günün heyecanı, huzuru kadar etkilenmedim. Gerçekten de gerçek aşk Allah aşkıymış Resulü ün aşkıymış bu duygularla yazılmış bir şiirdir.

CEMRE DÜŞTÜ YÜREĞİME ( Ezelden ebede )

O yıl daha on üç yaşında idim
Cemre gibi düştün can yüreğime
Bir tatlı huzurun peşinde idim
Cemre gibi düştün can yüreğime

Hayatın öğrendim aklımı çaldı
Düşledim simanı gözlerim kaldı
Cahil gönlüm tatlı hayale daldı
Cemre gibi düştün can yüreğime

Boşa geçer sensiz fuzuli ömür
Akça bilinenler aslında kömür
Aşkın bana sanki Hakktan bir emir
Cemre gibi düştün can yüreğime

Bana umut veren sözlerin oldu
Ümmet için dolan gözlerin oldu
Peşinden koşturan izlerin oldu
Cemre gibi düştün can yüreğime

Zemheri de yüze gülen güneşim
Senle bitti gayrı yok zerzenişim
Hasretim, içimi yakan ateşim
Cemre gibi düştün can yüreğime

Aras’ım andıkça çarpar sol yanım
Özeldir seninle olan her anım
Feda olsun sana kıymetsiz canım
Cemre gibi düştün can yüreğime
(Resulüme salavat)

Semiha Arasbora