Rüzgar Tosbağa ve KadınVe rüzgâr saçının her bir teline bir başka değdi kadının, Ve her yaprağın dansı bir başkaydı rüzgârda... Savrulmak dedi tosbağa rüzgâra, Rüzgâr okşamak saydı kendince... Kadın yakaladığı sessizliğe büründü, Bir yanında Lafonten diğer yanında Beydaba. Daha nice konuşturdu tosbağa ile rüzgârı. // Rüzgâr konuşuyordu tosbağanın yarasına şifa niyetine. Ben dedi rüzgâr, Tüm bağlandıklarını terk etmene işaretim. Ben dedi rüzgâr, Dölleyenim, aşılayanım Yeni bir hayatın. Ve Sen dedi yorgun tosbağa … .. . Büründü kadının sessizliğine... // Baktı adam, Bir kadına Bir de tosbağaya Kadının evi yüreğinde Tosbağanınki sırtında Kabuk bağlamış yara/dan. |