Düştüm amansız bir derde
Akıl uçup gitti ser de
Onu ararım her yerde

Ne bir ışık, ne bir fener
Gök bulutlu, karanlık yer

Hem naçarım hem bikesim
Sıkar beni can kafesim
Nutkum bağlı,kısık sesim

Ne anlayan, ne bir duyan
Uyan artık, derviş uyan

Takva kalpte, takva us’ta
Ne cübbe de ne bir posta
Ne yoldaşta, ne de dosta

Korudu bağban gülleri
Uçup gitti bülbülleri

Çağın mevsimi zemheri
Kabair doldurdu yeri
Olmadı bundan beteri

Nefs müsebbip, cehlim sebep
Çöktü haya, uçtu edep

Her filime failem
Safi idrake nailem
Olup bitene kailem

Dil söyler de kalbim duymaz
Halim irademe uymaz

Kim hak yolu, yolu seçe
Canan için candan geçe
Iman nikap, takva peçe

Aynı eşkal, farklı yüzler
Yokuşa dönüştü düzler

Ne yunus var nede kasım
Hâlâ nefs takvaya hasım
İdrak etmez, nesli asım

Bu kainat kitabını
Oku, öğren adabını

Sarı çiçek onu anar
Yunus yunus diye yanar
Bilmez ki yok koca çınar

Yeri bomboş, bekler hâlâ
Yok dolduran bir budala