TEKRAR BU ANLAMSIZ HAYATA SÜRÜKLEME BENİ
Anlamsız bir hayale adanım ömrümü
Kimseye anlatamadığım pişmanlıklarım var Beni de hiç ilgilendirmeyen Başka bir hayatta kavgalardayım Karadenizin bir sahilinde Dudağımı yakan sigaranın dumanında Kulağımı çınlatan sessizliğinde Kaderin bizi bu kasabaysa neden sürüklediğini düşünüyorum İçinde bulunduğum belirsizlik Bu vefasızlığa düşman ediyor beni Ellerim titriyor,kalp atışımın ritmi bozuluyor Düşünüyorum da,yeniden gelseydim hayata Aynı şeyleri yaşamak istemezdim Bu hayat mı desem bilmiyorum Yoruldum,sesim çatlıyor,içim acıyor Ruhum namluya sürülmüş o son kurşunu misali Ama ,yine de severdim Acıya mahkum kalacağımı bile bile Müebbet yiyeceğimi bile bile severdim Azrail tetiğini çekene kadar severdim Gözlerim geleceğe acıyla bakarken Sevince ikinci kez doğduğumu anladım Sensizlik çökünce akşamlara Ruhum yokluğuna alışamadı kanamaya başlıyor… Seni unutma çabasında değil kalbim Gel diyor gözlerim,anlamsız hayatımı yüzüne vurma Hareketlendirme ancılarımın kök hücrelerini! Mutluluk uzak kalmasın gözlerimden Gerçekler kaçmasın ne senden,ne de benden YEŞİLIRMAK |
Engebeli hayatın çileli yollarında her ne kadar dikkat edilse de, başa neyin geleceği belli olmuyor.
Yeniden gelinse bunu yapmam dediklerimize karşı başka engellere tökezlemeyeceğimizin garantisi olmadığına göre
Bu güne de şükür demekten gayri...
Kaleminize yüreğinize sağlık.