Zamanın hükmü altında, yıpranmış bedenim sessiz,
Gökyüzünde yıldızlar, gecenin örtüsüne sığınır kimsesiz
*
Gökyüzünde yorgun bir yıldızım ben,
Gecenin karanlığında kaybolmuşum.
Koştum, yoruldum, durdum,
Bu yorgun bedenin içinde hapsolmuşum.
*
Gözlerimde yorgun bir bakış var,
Yılların ağırlığı çökmüş üstüme.
Yürüdüm, düştüm, kalktım,
Bu yorgun ruhun zorlu yolculuğunda.
*
Kulaklarımda yorgun bir sessizlik,
Hayatın gürültüsü boğmuş içimi.
Dinledim, duydum, sustum,
Bu yorgun kalbin sessiz çığlıklarında.
*
Ama hala içimde bir umut var,
Yıldızlar kadar parlak, gökyüzünde.
Yanarım, yanarım, yanarım,
Bu yorgun ruhun sonsuz ışığında.
*
Yorgunluğumun izleri silinir belki,
Yeniden doğarım, güneşin doğuşunda.
Uzanırım, dinlenirim, nefes alırım,
Bu yorgun bedenin huzur bulduğu anda.
*
Gökyüzünde yorgun bir yıldızım ben,
Ama asla sönmeyecek içimdeki ateş.
Yorgunluk geçer, hayat devam eder,
Ve ben yine aydınlık yarınlar için yola koyulurum.
*
Bir gün daha biterken, yorgun ruhumun n/is/y/anı hissiz,
Güneşin batışıyla birlikte yoğunlaşan sis, s/es/s/iz ve kimsesiz.
*Yazan: SağırZadeOzaN 🪡🎶