SEL
Bulanık sellerin, ardından baktım,
Eridim kar gibi, çağladım aktım, Bağrıma vurdukça sinemi yıktım, Ahu feryat ile yandığım yeter. Bir gonca idin sen, tutup deremem, Hasta dediler de, hayra yoramam, İzinim yok amma, gayrı duramam, Ahu feryat ile andığım yeter. İçimde yağarken, hüznün yağmuru, Geride bıraktı, balçık çamuru, Bozuk değil dedin, özde hamuru, Ahu feryat ile sandığım yeter. Bak işte önümde kalın bir duvar, Yürümekle bitmez on adım bulvar, Nem kokmuş ruhları kirlilik sıvar, Ahu feryat ile kandığım yeter. Özbekoğlu suskun, çareden yoksun, Gölgeli ağaçlar yaprağın döksün, Kalbimde yazılı adını söksün, Ahu feryat ile yunduğum yeter. 20-21.02.2024 Konya Durmuş Ali ÖZBEK *****.com/yazi/282304/sel |