ŞİİRİN ŞİİRE EŞLİK ETTİĞİ...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Edilgen bir imgeydim öncesinde renklerin başat ruhuna asılı o kekremsi acı. Hulasası yalnızlığın, çalakalem sevdaların mahşeri sevdası Bir dikit içselliğin iç dökümü Bir sarkıt sonrasında hâsıl olan ansızın Göğün metruk haşmeti İzbelerin derdest edilmişliğinde saklı iken O meyyalde Ve de o minvalde Mizacı kayıp bir esinti Meylettiğim aşkın seferi varlığı Ben ki: Seyyah düşlere kiracı Sen ki: Sonsuzluğun nazında niyazında saklı Bir yer bir de gök Araf’ta mıdır yoksa aşk? Asalet Sınandığı kadar insan ve dirayet Melun gölgelerin uzağında Ne çıkar ki insan düşse aşkın tuzağına Bir z/afiyet midir beklemek? Hicabın eğri sevginin doğru bellediği Acının kat izi Aşkın endamı Soluk göğün meramı Huda’sına da koştu mu insan Hulasası duyguların Ne makber ne mahşer yeter Ömür ki: Biçilesi bir masal gibi Yeter mi insana? Yetersizliğin külfeti Çöktü mü de insanın omzuna. Bir çöküntü Bir hurafe Bir çalıntı Belki de içten bir nazire Şiirin şiire eşliği Şairin dinmez iken enerjisi Kalemse hoyrat bir rüzgâr Ne kâfir ne yalan ne sakar Sektiği kadar şair Kaldırım taşında saklı bir şiir Varsın olsun kaldırım serçesi addedilsin sonlanmayan bu sihir Bir rakkase iken sözcükler Endamına âşık ödenen bedeller Dizelerin bağı çözülse ne ki Dizinde büyüttüğü kadar şair Her şiir bir lokman hekim Dizilesi her kelime Latif bir yürekten de süzüldü mü name name… |
Gönlünüz abad olsun
Sevgimle