KENDİNİ BİLMEZDiyorlar ki güleçsin, güller açmış yüzünde Bilmiyorlar ey mirim, asırlardır gülmezim Sanıyorlar giderim bir dervişin izinde Oysa çıkıp çileden divana da gelmezim Pişmedim ocağında, dergah bana uzaktır Meylettiğim her gölge, bedenime tuzaktır Talihim benim gibi, ne karadır ne aktır Yanıp aşkın harında, bir nar bile olmazım Şimşek şimşek çakarım, çağıl çağıl dökerim Yeşermiş nihalleri toprağından sökerim Şaşırıp menzilini doğru yoldan çıkarım Uçup da daldan dala katarını bulmazım Ab içinde susuz ben, har içinde kar benim Çığlığına sıkışmış, gaip ah-ı zar benim Aklımda divanelik, dilimde us var benim Sorma beni kendime, ben kendini bilmezim |