Umay ana söyleni *Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Umudu ekmenin toprağı
şifalı otlar arasında üzerlik ~ tazeydi elbette yeşil bendimahi iz sürdü ~ karnı burnunda bendim yıkanmış bütün kışı toprak parlak yarpuzların gölgelediği dünyayı uçan halıya bezemiş her sabah tarıyor akşamın saçlarını doğursam diyorum bebeğim olur örebilirim tenindeki rüstemi zalı katlarını geçerken semanın bir bir beni kim inandırabilir ki kırmaya gittiğim üzgünlük putunun düşündüğümde yıkılmadığını kafuri mum dizili masallar geçtim biraz endişe, biraz gece terlemesi ~sarnıçlar yosun tuttu mu, gelecek mi bahar bağlara koşan sular, bebek ağlaması koynumda yumuşacık gerinmesi kedinin ~ nasıl da uzak ~oğlumun ateşi kırk o sıra gece yarıyı geçmiş, alabildiğine ıssızlık karla kaplı fanusta Van seyrek ve sarı lambaların meydanı sırladığı gölgeden çıkageldi yıllar sonra yurduna dönmüş bir kaçak peşindeydiler ~ |