ÖLÜMÜ GÖR EY, SEVGİLİ KADER...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Köftehor ömür: Ey, kıblem… Ey, meylettiğim rahlem. Mehtabın koruyucu gücü Yıldız iken lakabım Saf tuttuğum Samanyolu Ah, Mihriban’ım ah: Seferi tanıklığında rüzgârın Kara değilken bahtım Tahtım da sağlam kalem de kalemim de Rengi tutmazken ruhumla Rakımı umut olan o tekdüze olmayan oyunla. Oylum Onandığım Oy kullanamadığım Kaderin seçimi Kederin bedeli Ellerimden kayıp giden ömrün Söyleyin, var mıdır ederi? Elem yüklü çatım Çöktü çökeli Ahkâm kesenlerin endamında yittiğim Seferi tabelam Seyyah yüreğimle Meczup duygularımın atarı Ölüme öykünsem bile Sınandığım can pazarı Sindiğim dünyanın tufanı Sindiremediğim zalimin oyunu Zulmün bedeli Kefil olduğum duyguların meali. Öyküm mü yoksa? Bir başıma öykünüp öldürdüğüm nefsimle Dem tutan çayın her yudumunda Köpüren kahvenin telvesinde Yaptığım yolculuk kaderin tarifesinde Zılgıt yiyen düşlerim. Zangır zangır titreyen bedenim Bir kor acı ki Hüznün müdavimi Issızlığın solgun yüzü Yitik sesi Yatıya kalan ebabil kuşları Hasat öncesi bir ekim Hazan sonrası duygulara mal ettiğim Umudun isli tarifesi Acının külliyesi Açamadığım o kara kutu ki Söylenecek son söz de söylenmedi mademki Matemin mabedi Meltemin zevcesi Bir kor heceden ibaret iken yaşamak Külünden doğacak mıdır yoksa yâdı Yağan rahmetin her zerresi Zengin bir yürek esintisi Ölümü gör ki: Ey, sevgili kader Öykündüğüm ne ki: Ölüm öncesi Son bir kere rötuşladığım Önsezimle tokalaştığım Ötemin berimin itibarı Öykümden de yok iken ötesi |
değerli kaleminizden sayfaya yansıyan
tebrikler
her şey gönlünüzce olsun
selam ve sevgiler